Mariusz Orzełowski uhonorowany Nagrodą im. Ludomira Benedyktowicza
Miło nam poinformować, iż Mariusz Orzełowski - dyrektor Centrum Kultury i Sztuki im. Andrzeja Meżeryckiego Scena Teatralna Miasta Siedlce w dniu dzisiejszym, tj. 1 grudnia uhonorowany został Nagrodą im. Ludomira Benedyktowicza za pracę artystyczną, społeczno-kulturalną, organizatorską i popularyzatorską w zakresie krzewienia kultury muzycznej.
Nagroda im. L. Benedyktowicza jest wysoko ceniona na Podlasiu. Od 1987 roku otrzymują ją ludzie, którzy dorobkiem swojego życia przyczynili się do rozwoju tej ziemi w różnych sferach życia. Cenią ją laureaci i osoby do niej nominowane. Od początku swojej działalności Kapituła skutecznie opiera się politycznym wpływom, nagradzając ludzi wybitnych i wspaniałych, pragnących dawać innym to, co mają najcenniejsze – talent, zaangażowanie w sprawę i pasję.
------
Ludomir Benedyktowicz urodził się 8 sierpnia 1844 roku we wsi Świniary. Przygotowany przez ojca do zawodu leśnika, nie przestawał marzyć o studiach malarskich. Na losy Benedyktowi cza decydujący wpływ miał udział w powstaniu styczniowym 1863 roku. Jako dowódca oddziału wpadł z przyjaciółmi w zasadzkę. Ludomir dostał postrzał w lewe ramię. Półprzytomnemu Kozak odciął prawą dłoń. Przeprowadzona bez znieczulenia amputacja lewej ręki uratowała powstańca. Cena, którą Benedyktowicz zapłacił za patriotyzm, była wielka. Okaleczony musiał uciekać przed represjami do Galicji. Przedwczesny powrót na Podlasie skończył się aresztowaniem i osadzeniem w Cytadeli Warszawskiej. Uwolniony dzięki staraniom rodziny i przyjaciół osiadł w Warszawie. Przeżyty koszmar nie załamał młodego wciąż Ludomira. Teraz dopiero dostrzegł szansę zrealizowania marzeń o studiach malarskich. Przy pomocy obrączki, zakładanej na kikut prawej ręki i mającej zacisk na pędzel, podjął próbę malowania. Dzięki biegłości jaką nabył, mógł podjąć studia w Monachium, gdzie spotkał okaleczonych w powstaniu malarzy - Adama Chmielowskiego i Maksymiliana Gierymskiego. Z Monachium Benedyktowicz wrócił do kraju i osiadł w Krakowie, gdzie doskonalił warsztat w pracowni Jana Matejki. Umarł 1 grudnia 1926 roku we Lwowie, a grób jego znajduje się obecnie na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
foto: Regionalny Portal Informacyjny podlasie24.pl
------
Ludomir Benedyktowicz urodził się 8 sierpnia 1844 roku we wsi Świniary. Przygotowany przez ojca do zawodu leśnika, nie przestawał marzyć o studiach malarskich. Na losy Benedyktowi cza decydujący wpływ miał udział w powstaniu styczniowym 1863 roku. Jako dowódca oddziału wpadł z przyjaciółmi w zasadzkę. Ludomir dostał postrzał w lewe ramię. Półprzytomnemu Kozak odciął prawą dłoń. Przeprowadzona bez znieczulenia amputacja lewej ręki uratowała powstańca. Cena, którą Benedyktowicz zapłacił za patriotyzm, była wielka. Okaleczony musiał uciekać przed represjami do Galicji. Przedwczesny powrót na Podlasie skończył się aresztowaniem i osadzeniem w Cytadeli Warszawskiej. Uwolniony dzięki staraniom rodziny i przyjaciół osiadł w Warszawie. Przeżyty koszmar nie załamał młodego wciąż Ludomira. Teraz dopiero dostrzegł szansę zrealizowania marzeń o studiach malarskich. Przy pomocy obrączki, zakładanej na kikut prawej ręki i mającej zacisk na pędzel, podjął próbę malowania. Dzięki biegłości jaką nabył, mógł podjąć studia w Monachium, gdzie spotkał okaleczonych w powstaniu malarzy - Adama Chmielowskiego i Maksymiliana Gierymskiego. Z Monachium Benedyktowicz wrócił do kraju i osiadł w Krakowie, gdzie doskonalił warsztat w pracowni Jana Matejki. Umarł 1 grudnia 1926 roku we Lwowie, a grób jego znajduje się obecnie na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
foto: Regionalny Portal Informacyjny podlasie24.pl
