Srebrna Maska to Festiwal Teatrów Dziecięcych i Młodzieżowych. Tegoroczna edycja jest dwudziestą siódmą. Większość z Was wie i pamięta o tym. Nadeszła pora, by znów się spotkać, policzyć, porozmawiać… a przede wszystkim zaprezentować. By przekonać się, jak nasza pasja zniosła perypetie ostatnich lat. Jaka jest kondycja teatrów szkolnych. Srebrna Maska jest świętem grup, kółek i teatrów, których miejscem prób są korytarze i sale, instruktorkami i instruktorami nauczycielki i nauczyciele, a aktorkami i aktorami uczennice i uczniowie. Mając do wyboru wiele aktywności, robimy teatr. Wkładamy w to serce. Można się o tym przekonać. Biorąc udział. W charakterze publiczności i/lub wykonawców. Zapraszamy. Wstęp wolny.

PRZESŁANIE
do animatorów teatru dziecięcego i organizatorów festiwali w całym kraju

Osobowość dziecka kształtuje się w zetknięciu z ludźmi i często bezwzględnym, okrutnym światem. Teatr może pomóc dziecku w rozumieniu rzeczywistości oraz wyrobieniu pozytywnego do niej stosunku, rozbudzać myślenie, ukazywać obszary piękna, zachęcać do postawy twórczej, wskazywać na potrzebę kontaktu z ludźmi, uczyć wartościowania.
Teatr dziecięcy nie powinien być traktowany jako przygotowanie
do „zawodowej kariery" Jest natomiast bardzo ważnym etapem w przygotowaniu
do życia wśród ludzi. Wychodząc od tych przeświadczeń Jury:

pozytywnie ocenia przedstawienia, które:
    • oddziaływują na rozwój nieskrępowanej wyobraźni dziecka w tych wszystkich dziedzinach, które składają się na przedstawienie teatralne, a więc w dziedzinie muzyki, plastyki, ruchu, swobodnego operowania tekstem,
    • wyzwalają w dziecku poczucie zabawy i osobistego tworzenia - poczucie sprawiające radość i wzbogacające osobowość młodego człowieka,
    • proponują pozytywne idee i zasady moralne, wynikające z wiary w dobre cechy natury ludzkiej;
negatywnie ocenia przedstawienia, które:
    • nie formułują w sposób wyrazisty przesłania myślowego,
    • proponują niejasne i niezborne poglądy na otaczający świat,
    • narzucają dziecku sposób widzenia, sprowadzają jego entuzjazm twórczy
do poziomu ambicji reżysera,
    • używają jako środka artystycznego schematów tematycznych i formalnych, utrwalonych przez kulturę masową. Narzucanie dziecku aktualnie modnych stereotypów (np. dyskotekowa plastyka ruchu, budowanie strony dźwiękowej z najbardziej ogranych produktów muzycznych lub disco polo) krępuje wyobraźnię, ogranicza naturalną wrażliwość i odkrywczość.

REGULAMIN 

KARTA ZGŁOSZENIA